یعنی خبری تلخ تر از این هم میشد شنید.
لعنت به بیست و پنجم شهریور نود و سه.
لعنت به ساعت شش.
لعنت به پست شماره 83
لعنت به همه آدمهایی که دیگران رو آزار میدن.
لعنت به همه کسایی که خوبی رو با بدی جواب میدن.
لعنت به کسایی که خوبی رو درک نمیکنن.
لعنت به هر کسی که تو رو آزرد.
لعنت به من.
به منی که مثل اسب نشستم و دارم نگاه میکنم
نگاه میکنم که روز گار هرچی میخواد به سرمون بیاره.
آره لعنت به من...
به خدا کوه بود زیر بار این همه مشکل خرد شده بود
دارم تحمل می کنم و تحمل میکنم...
ولی خیلی سخته
بدتر و سخت تر از مشکلات خودمم اینه که
می دونم تو هم مشکل داری، غم داری
و کاری از دستم بر نمیاد.
این یکی دیگه بد جور داره له می کنه منو....
خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
چرا حرفام رو نمی شنوی آخه؟
چرا یه نگاه بهم نمی کنی؟
هر چی که خواستم و نشد به کنار....
مرگ که دیگه حق هستش. نیست؟
پس حق منو همین الان بده....
همین الااااااااااااااااااااااااااااااااااااااان...
به تو که دیگه نباید هی توضیح بدم
تو خدایی و از دل همه با خبر
پس حق منو همین الان بده.
ازت خواهش می کنم....
فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم / بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم
طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق / که در این دامگه حادثه چون افتادم
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود / آدم آورد در این دیر خراب آبادم
سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض / به هوای سر کوی تو برفت از یادم
نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست / چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم
کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت / یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم
تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق / هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم
می خورد خون دلم مردمک دیده سزاست / که چرا دل به جگرگوشه مردم دادم
پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک / ور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم
هر نفسی که می کشم
هر لحظه که می گذره بیشتر عذاب می کشم.
خدایا می خوام بمیرم...
مگه زندگی زوری هم میشه آخه؟
به بزرگیت قسم خسته ام.
به روح رسول الله خسته ام خدا...
نذار این همه زجر بکشم.
راحتم کن.
دارم روانی میشم.
جون هر کس که برات عزیزه زود تر راحتم کن...
از همه آدمها متنفرم جز تو.
از همه اونهایی که اذیتت کردن کینه به دل دارم
از همه کسایی که تو رو نفهمیدن شاکی ام.
یکیش خودم.
من از خودمم متنفرم
کم اذیتت نکردم، کم ناراحت و نگرانت نکردم
که حالا بخوام بی تفاوت باشم.
که حالا بخوام برم پی زندگیم.
زندگی من تویی و تو هم ازم دوری.
یعنی من بی عرضه ام که نمیتونم بهت نزدیک بشم.
پس از خودم بدم میاد، از خودم حالم به هم میخوره.
نمی دونم بقیه ادمهایی که تو رو رنجوندن
چطور روزگارشون رو میگذرونن
ولی روزگار من هر لحظه ش داره با عذاب میگذره.
هر لحظه ش داره با دلواپسی و نگرانی و اضطراب میگذره.
زندگی بی امید مثل این می مونه که
زیر خروارها خاک زنده زنده دفنت کرده باشن.
هی بخوای نفس بکشی
هی زور بزنی که یه کم هوا بره تو ریه هات
ولی فقط شن و خاک نصیبت بشه
زندگی بی امید درست همینطوریه
حس زنده به گور شدن به ادم دست میده
وقتی امیدش رو از دست میده
دیگه هیچ چیز معنی نداره
تلاش معنی نداره
جنگیدن معنی نداره
هیچ چیز معنی نداره
بی امید همه چیز سیاهه و همه جا تاریک...
هر شب برام آرزوی مرگ کن م....
من طاقت دیدن غم تو رو ندارم
بی این که کاری بتونم بکنم...
از خودم بدم میاد...
یه آدم ترسو و بی مصرف
اگه یه کم جربزه داشتم خودم رو راحت می کردم
به اینجام رسیده دیگه
هر روز این همه آدم دارن می میرن
چرا یکیش من نیستم اخه؟
م.... برام دعا کن زود تر از این دنیا برم
دعا کن که علی ت بد جور کم آورده....
دارم له میشم م....
به غم تو که فکر می کنم
حال و روز تو رو که تصور می کنم
به ناتوانی خودم که نگاه می کنم
دلم می خواد بمیرم
هیچ وقت اینطوری دلم مرگ رو نخواسته که الان می خواد
دلم مرگ میخواد خدا
یه لطفی کن و راحتم کن
روز و شبم شده غم، حسرت، نا امیدی....
روزگارم شده عین عاقبت یزید....
خدا کجایی؟
چرا جوابم رو نمیدی؟...