همیشه باید کسی باشد که سر نقطه های آخر جمله هایت را بفهمد.
همیشه باید کسی باشد که بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد.
همیشه باید کسی باشد که وقتی صدایت لرزید بفهمد.
که اگر سکوت کردی بفهمد.
کسی باشد که اگر بهانه گیر شدی بفهمد.
کسی باشد که اگر سر درد را بهانه کردی برای رفتن و نماندن
بفهمد که به توجهش نیاز داری.
بفهمد که دلت برای نگاهش تنگ شده است.
بفهمد که ددلت برای قدم زدن زیر باران
برای بوسیدنش
برای یک آغـــــوش گرم تنگ شده است.
نــــه!!!
کسی نـــه!!!
همیشه باید یکی باشد.
یکـــــــــی.