آخه من با خاطراتت چه کنم؟

از دیشب تا الان یه ساعت بیشتر نخوابیدم.

بعد از یه هفته تنهایی و در به دری تو پادگان.

بعد از مرخصی و بعد از این که همدیگه رو دیدیم گوشیتو خاموش کردی و....

من دارم میمیرم از نگرانی و استرس.

از دیشب تا الان یه بند دارم شمارتو میگیرم.

ولی چه فایده؟

همش یه پیغام لعنتی تکراری...

"دستگاه مشترک مورد نظر خاموش می باشد. لطفا بعدا تماس بگیرید"

کاش می دونستی که چقدر داغونم.

تو رو خدا روشن کن اون گوشی رو

دارم از نگرانی میمیرم.

میخوام صداتو بشنوم.

دیگه خسته شدم از تلفن زدن های بیست سی ثانیه ای داخل پادگان.

دیگه خسته شدم از پیغام گذاشتنها.

بی این که صدای تو اون ور خط به گوشم برسه.

روشن کن گوشیتو نذار دوباره تنها شم.

تا همین امروز عصر وقت دارم.

نمیخوام بی اینکه صداتو بشنوم برم.

تو که میدونی بی تو داغون میشم.

پس روشن کن اون گوشی خاموش لعنتی رو.