پریشانی لذت بخش

چه پریشانی لذت بخشی است

دلتنگ تو بودن.

دلم برای شنیدن صدایت تنگ شده.

برای دیدنت.

دیشب به خوابم هم نیامدی.

و من درد انتظار را در خواب هم حس کردم.

سقف

هیچکس علت بی خوابی هایم را نمی داند ...

هیچکس نمی داند یاد تو هرشب از سقف اتاقم چکه میکند!!

فریاد

آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ . . .

قرمز

م....

در تمام نوشته های این وبلاگ

بیشتر از همه از آن نوشته خوشم می آید

که با رنگ "قرمز" نوشته شده.

آنکه تو برایم نوشتی.

۱۸ خرداد ۱۳۹۰

طبقه بالای همکف پاساژ نیستان

توی کافی نت.

تفریح من

راستی م....

جدیدا جلوی تلویزیون که مینشینم

یک کار جالب انجام می دهم.

مطمئن هستم اگر پیشم بودی

تا فردا صبح هم نمی توانستی بگویی

که چیست این کار جالب.

خودم میگویم.

فیلم یا سریال یا هر برنامه ای که تمام می شود

از جلوی تلویزیون تکان نمی خورم.

شده است تفریح من.

می گردم توی تیتراژ برنامه ها اسم تو را پیدا میکنم.

و کلی ذوق می کنم.

وقتی تو نیستی

م....

وقتی تو نیستی

زندگی یک شعر سپید غمگین است

که وزن هم ندارد.

به دیدارم بیا

این روز ها حالم را فقط تویی که می فهمی.

تا می رسی به من

تمام خاطرات کهنه ات سر باز می کند و یاد گذشته رهایم نمی کند.

وقتی...

از هرچه بگویم بی فایده است.

اصلاً شاید عشق یعنی همین.

یعنی همین که پایت سر خورد و افتادی دیگر کسی نیست که بلندت کند.

و اگر کسی هم آمد که بلندت کند دستت را دراز نکنی جلویش.

دستت را بزنی به زانویت و خودت بلند شوی.

یعنی تا چشم هایت را نبندی و خوابت نبرد،

کسی به دیدارت نمی آید.

حتی اگر تمام شب را هم بیدار بمانی و تمام سال را هم،

کسی که باید باشد نیست.

این روز ها حالم را فقط تویی که می فهمی

و دست بر قضا انگار همه چیز به تو بستگی دارد.

پس لطفا،

از همان راهی که تا به حال نیامده ای به دیدارم بیا.

عاقلانه ترین کارهای عاشقانه

همین گلهای ریز چادر نمازت می گویند که یک پارچه خانم شده ای.

درست مثل بند خیس رخت که خانمی تو را از تراس خانه جار می زند.

بعضی وقتها تصور می کنم که یک روز در هفته را انتخاب کنیم

که من همه کارهای خانه را انجام بدهم

آشپزی کنم،

خانه را تمیز کنم،

لباسها را بشورم

و آویزانشان کنم روی بند

بعد حتی نگذارم قطره های سر آستینت هم هدر بروند.

می دوم یک گلدان می آورم.

می گذارم زیر بند لباسهای تازه شسته شده،

تا غنچه ها چکه چکه آب بخورند.

بعد خیاطی کنم

با روشهای عجیب و غریب

تو نمی فهمی اما.

نمی فهمی از روی عمد،

دکمه ها را شل می دوزم که هی بیفتند و من هی بدوزم شان،

و تو بنشینی و به من زل بزنی و قاه قاه بخندی به من دست و پا چلفتی

تو حتی نمیفهمی که من دست زده ام به ترکیب دوخت لباست.

جیب سمت چپ را شکافته ام و برده ام سمت راست.

چرا؟

خب راست و دروغش گردن دانشمند ها.

می گویند تلفن همراه برای قلب ضرر دارد.

اینها عاقلانه ترین کارهای عاشقانه ای است که از دستم بر می آید.

دیدگانت مادران باران اند

نه، پرس و جو مکن حالم خوب است

همین دمدمای صبح ستاره ای به دیدن دریا آمده بود

می گفت: ملائکی مغموم ماه را به خواب دیده اند

که سراغ از مسافری گمشده می گرفت

باران می آید

و ما تا فرصت سلامی دیگر خانه نشین خواهیم شد

کاش نامه را به خط گریه می نوشتم، ریرا

چرا باید از پس پیراهنی سپید

هی بی صدا و بی سایه بمیریم

هی همین دل بی قرار من، ریرا

کاش این همه آدمی

تنها با نوازش باران و تشنگی نسبتی می داشتند

ریرا... ریرا

تنها تکرار نام توست که می گویدم

دیدگانت مادران باران اند.

لالایی...

لالایی کن بخواب خوابت قشنگه

گل مهتاب، شبا هزارتا رنگه

یه وقت بیدار نشی از خواب قصه

یه وقت پا نذاری تو شهر غصه

لالایی کن، مامان چشماش بیداره

مث هر شب لولو پشت دیواره

همه چی یکی بود یکی نبوده

به من چشمات میگن دریا حسوده

اگه سنگ بندازی تو آب دریا

میاد شیطون با ما به جنگ و دعوا

دیگه ابرا تو رو از من می گیرن

گلای باغچه مون بی تو می میرن

لالایی کن، مامان چشماش بیداره

مث هر شب لولو پشت دیواره

قشنگ تر از آسمان سحر

 سرشار از میوه های خوش گوار

زیبا، به هزاران گل رنگارنگ

با شکوه، در آغوش آفتاب

کامیاب، از پرنده ای آشنا

شاد، از قطره ای باران

قشنگ تر از آسمان سحر

وفادار

من از یک باغ می گویم. خواب می بینم

به راستی که عاشق شده ام

...

نگرانی

نگرانت هستم م....

بوی تو

همه جای این شهر

بوی تو را می دهد

در فصل شکفتن اقاقیا

م.... . . . . . .

م.... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

تفاوت آدم و فرشته

م.... خیلی مراقب خودت باش

می دانی که این روزها فرشته ها کم شده اند

خیلی وقت است که یکی یکی

بالهایشان را گذاشتند کنار

و آمدند داخل ما آدمها

و حالا تو جزو معدود فرشته های خدا هستی

قدر همه خوبی های خودت را بدان.

غصه نخور که چرا آنگونه که تو خوب هستی

دیگران نیستند.

تفاوت آدم و فرشته در همین است دیگر.

تو همه و همه خوبی هستی و آدمی

پر از خرده شیشه.

تکرار

کاش روزهایی که می دیدمت

تکرار میشد.

 

در همین نزدیکی

امتداد این فاصله میان من و تو

از اعتبار عشق نمی کاهد.

همیشه هستی.

در همین نزدیکی.

به پاس مهربانیهایت

به پاس مهربانیهایت

هر بار که از ذهنم می گذری

لبخند پر مهر خداوند را

برایت آرزو می کنم.

لحظه شمار دلتنگی

م....

۱۳۳ روز

و

۲۱ ساعت

و

۵۱ دقیقه

و

۳۴ ثانیه

است که بی تو و با یاد تو می گذرد.

سایه

به مرور اینکه خاطره هایمان را مرور می کنیم،

کسی شبیه من برایت دست تکان می دهد.

اما من نیستم.

او خود توست.

در ابعادی که من دوستت داشتم.

کنار همه کارهای روزانه ات،

کنار خستگی ها و لبخند ها،

کنار اخم ها و خوشی ها

همیشه سایه ام را خواهی دید

که دارد تو را به دیوار خانه نزدیک می کند.