آخه من با خاطراتت چه کنم؟

تا می رسی به من

تمام خاطرات کهنه ات سر باز می کند و یاد گذشته رهایم نمی کند.

وقتی...

از هرچه بگویم بی فایده است.

اصلاً شاید عشق یعنی همین.

یعنی همین که پایت سر خورد و افتادی دیگر کسی نیست که بلندت کند.

و اگر کسی هم آمد که بلندت کند دستت را دراز نکنی جلویش.

دستت را بزنی به زانویت و خودت بلند شوی.

یعنی تا چشم هایت را نبندی و خوابت نبرد،

کسی به دیدارت نمی آید.

حتی اگر تمام شب را هم بیدار بمانی و تمام سال را هم،

کسی که باید باشد نیست.

این روز ها حالم را فقط تویی که می فهمی

و دست بر قضا انگار همه چیز به تو بستگی دارد.

پس لطفا،

از همان راهی که تا به حال نیامده ای به دیدارم بیا.