آخه من با خاطراتت چه کنم؟

درست مثل بند خیس رخت که خانمی تو را از تراس خانه جار می زند.

بعضی وقتها تصور می کنم که یک روز در هفته را انتخاب کنیم

که من همه کارهای خانه را انجام بدهم

آشپزی کنم،

خانه را تمیز کنم،

لباسها را بشورم

و آویزانشان کنم روی بند

بعد حتی نگذارم قطره های سر آستینت هم هدر بروند.

می دوم یک گلدان می آورم.

می گذارم زیر بند لباسهای تازه شسته شده،

تا غنچه ها چکه چکه آب بخورند.

بعد خیاطی کنم

با روشهای عجیب و غریب

تو نمی فهمی اما.

نمی فهمی از روی عمد،

دکمه ها را شل می دوزم که هی بیفتند و من هی بدوزم شان،

و تو بنشینی و به من زل بزنی و قاه قاه بخندی به من دست و پا چلفتی

تو حتی نمیفهمی که من دست زده ام به ترکیب دوخت لباست.

جیب سمت چپ را شکافته ام و برده ام سمت راست.

چرا؟

خب راست و دروغش گردن دانشمند ها.

می گویند تلفن همراه برای قلب ضرر دارد.

اینها عاقلانه ترین کارهای عاشقانه ای است که از دستم بر می آید.