آخه من با خاطراتت چه کنم؟

یکی گفت اینجا چیزی فراموش کرده‌ام.

فرمود که: در عالم، یک چیز است که آن فراموش کردنی نیست.

اگر جمله چیزها را فراموش کنی و آن را فراموش نکنی،

باک نیست و اگر جمله را به جای آری و یاد داری

و فراموش نکنی و آن را فراموش کنی، هیچ نکرده باشی.

همچنان که پادشاهی تو را به ده فرستاد برای کاری معین.

تو رفتی و صد کار دیگر گزاردی.

چون آن کار را که برای آن رفته بودی، نگزاردی،

چنان است که هیچ نگزاردی.

پس آدمی، در این عالم، برای کاری آمده است

و مقصود، آن است.

چون آن نمی‌گزارد، پس هیچ نکرده باشد...

                                             (فیه ما فیه / مولانا)