آخه من با خاطراتت چه کنم؟

 تا حالا دقت کرده ای که آدم ها و کتاب ها شبیه هم هستند؟

تنها که می شوند دلشان می گیرد و به گوشه ای دنج می روند.

آدم ها به خلوت اتاقشان

و کتاب ها به کارتنی در گوشه انباری.

آدم های خوش صحبت به هر مهمانی دعوت می شوند

و کتاب های دوست داشتنی در همه خانه ها هستند.

بعضی از آدم ها خسته کننده اند

و آنقدر سخت گیر و اهل حساب هستند

که حوصله آدم را سر می برند

و آدم را به یاد کتاب های درسی و شب امتحان می اندازند.

اما چه خوب است

که بعضی از آدم ها شبیه کتاب های شعر اند.

از آن چاپ های نفیس با خط خوش و تصاویر مینیاتوری.

مخصوصاً آنهایی که از جنس کتاب های

حافظ، خیام، سعدی و مولانا هستند.

نه سیر می شوی از دیدنشان

و نه خسته می شوی از خواندنشان.

مثل خود تو...