آخه من با خاطراتت چه کنم؟

هر جا که باشم فرقی نمی کند

چه در حال پیاده روی به سمت کلاس،

چه در تاکسی در حال برگشت به خانه،

و خلاصه هر جای دیگری

کلی برایت شعر می گویم.

اگر جایی می نوشتمشان تا حالا

یک دیوان کامل می شدند.

ولی زود می آیند

زود می روند.

بی آنکه فرصتی بدهند برای پیدا کردن کاغذ و قلم.

اسم این شعر ها را گذاشته ام "عاشقانه های فراموش شده"

برای عشقی که هر گز فراموش نخواهد شد...