آخه من با خاطراتت چه کنم؟

بعد از اینکه شرق تا غرب تهران را طی کردم به میدان آزادی رسیدم.

دلم میخواست بروم روی چمنها دراز بکشم ولی نه باید میرفتم. میرفتم و میرفتم تا به جایی برسم.

گرچه بی تو مقصدم نا کجاآباد است.

تا فلکه دوم صادقیه میرم وبعد به خیابان ستارخان. همچنان به دنبال کافی نت.

چند تایی پیدا میکنم. ولی همه کوچک. مانیتورها چسبیده به هم.طوریکه تا دو سه مانیتور آن طرف تر راهم میشود دید.

ولی من دنبال تنهایی بودم. دنبال یک جای دنج.

جایی که کسی اشکهایم را نبیند.