آخه من با خاطراتت چه کنم؟

ای مه زیبای من

در میان این شب ظلمت تویی

این تویی تابیده بر دنیای من

این جهان تاریک و سرد است بی تو ای م....ی من

گر نتابی همچو مه بر این ره تاریک و جان فرسای من

آسمان این دلم ابری شده

پس کجایی ای مه شبهای من

برف باشد یا که باران یا که ابرهای سیه

من یقین دارم که در پشتش تویی م....ی من

ای سیه گیسو ، سیه ابرو و چشم

از چه رو تابیده ای در ظلمت دنیای من 

تا که پایان یابد این جدایی و فراق

صبر باید تا که باز آیی به کنعان ای مه زیبای من

با تو این کلبه گلستان است ای ماه رو

پس بیا و خنده را بنشان بر لبهای من.

                                                  (علی)