آخه من با خاطراتت چه کنم؟

نگاهی به نیازمندیها هم انداختم.

چشمم خورد به یک مورد عجیب.

شخصی آگهی داده بود که یک کاسکو داشته که گم شده.

در وصفش هم نوشته بود چه سری چه دمی عجب پایی!!!

و در آخر وعده مژدگانی داده بود.

این سزای مردمی است که عشق را نمی بینند.

مژدگانی می دهند برای هم نشینی با حیوان.

یاد شعر روی دیوار اتاقت که توی عکس نشانم دادی افتادم.

همان که داییت برایت نوشته بود.

 دی شیخ  با چراغ همی گشت گرد شهر

                                     کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست