آخه من با خاطراتت چه کنم؟

از سینما میزنیم بیرون

سوار تاکسی میشیم تا چهار راه ولیعصر میریم

چهار راه پیاده میشیم

میریم یه دور رور ساختمون تئاتر شهر میگردیم

چند تا عکس ازش میگیرم

و میریم

کلی ادم عجیب و غریب ریخته دور ساختمون

عجیب و غریب که نیستن

وانمود میکنن که هستن

آدمایی که همیشه فکرمو مشغول میکردن

آدمایی که فقط ظاهرشونو مثل روشنفکرا و کارگردانا و بازیگرای معروف درست میکنن

ولی اندیشه هاشون

نه

همون اندیشه حاکم بر جامعس

نمیخوام کسیو محکوم کنم

ولی هممون اینو میدونیم که نود و نه در صد آدمای این جامعه دنبال چی هستن

آره میدونیم

آدمایی که اگه یه دختر بهشون نه بگه متهمش میکنن به اسکل بودن

آدمایی که به دخترای اطرافشون میگن

ای بابا ول کن این حرفا رو

بچسب به عشق و حالت

از زندگی لذت ببر

ولی اکه خواهرشون بخواد از زندگیش لذت ببره

یهو یه رگ از پس گردنشون میزنه بیرون قد به دسته بیل

بیخیال

سرتونو درد آوردم

یه کم از پارک شهر اومدیم پایین تر

یه دستفروش داشت عروسک میفروخت

عروسکای با مزه ای بودن یکیشونو خریدیم و را افتادیم سمت جمهوری

وسط راه بودیم که بهم یه دیالوگ از فیلم دختر لر گفت

بهم گفت تو این فیلم یه دیالوگ هست که دختره به پسره میگه؟

"جعفر چقد تهرون خوبه ولی آدماش خوب نیستن"

پیش خودم میگم نه فقط تهرون

هیچ جای دیگه ایرانم آدماش خوب نیستن

نه که همه بد باشن

ولی زمونه ایه که خوبا تو بدا گمن

خوبی یه جورایی تو این مملکت گم شده